Wcale nie trzeba jeździć bardzo daleko, żeby poczuć skałę pod stopami. Zobacz o czym pamiętać jadąc na ferraty w Hollental

Rejon

Popularny rejon wśród wspinaczy. Coś dla siebie znajdą tam i amatorzy pieszych wędrówek jak i wspinaczkowe „wyrypy”. Hollental to dwa pasma górskie: północny Rax i południowy Schneeberg, między którymi w dolinie płynie potok Schwarza. Leży niecałe 100km na południe od Wiednia.

Dojazd

Z Wrocławia najkrótsza trasa autem to: Kłodzko – Svitavy – Brno – Wiedeń – Gloggnitz – Kaiserbrun. Trzeba liczyć ok 6-7h, w zależności od pory i warunków. Pamiętajcie o vinietach na autostrady.

Co to są via ferraty?

Via ferrata – (z włoskiego „żelazna droga”) ubezpieczony szlak turystyczny, wyposażony dla celów autoasekuracji w linę stalową, stopnie, drabinki i mosty. W języku polskim czasami określana jako żelazna perć. (źródło: wikipedia).
Stalowe elementy mają ułatwić lub umożliwić bezpieczniejsze trudnych odcinków. Ich używamy też do asekuracji.

Ferraty w Hollental

To co możemy pochwalić w ferratach w Hollental to piękne widoki, spora ekspozycja i różnorodne fragmenty przejść. Znajdziecie Tam zarówno łatwe (A-B) jak i te dla bardziej wymagających (C-E).
Największa minus ferrat, na które tutaj trafiliśmy to długie podejścia. Do każdej albo trzeba spory kawałek podejść, albo zejść. Przykładowo do Wildfahrte (B) najpierw podeszliśmy 220m, zeszliśmy 360m, znów podeszliśmy ok 200m. W drodze powrotnej idąc przez Gamsecksteig (A) schodzi się z 1849 m.n.p.m na parking na wysokość 910 m. Pewnie jeśli dobrze poszukać, można znaleźć takie, na które da się wejść prawie z parkingu. Jest kolejka na Rax, ale z punktu widzenia wspinaczkowego raczej mało przydatna, a koszt to 26 EUR (w dwie strony).
Trzeciego dnia weszliśmy na Teufelbadstubensteig (B) z różnorodnymi elementami: drabinki, półki, kominy, małe groty, przejścia przez siodła. Mimo, że była najciekawsza, niestety z braku czasu musieliśmy zawrócić.

Mapa

Odnalezienie się na mapie przez dłuższy moment jest irytujące. Straciliśmy sporo czasu na porównywanie mapy ze znakami na szlakach, a i tak kilka razy musieliśmy nadrabiać drogi lub ominęliśmy jakiś nieoznaczony szlak.
Mapę możemy kupić w pobliskim Gloggnitz, w centrum znajdziecie księgarnię. Kupiliśmy mapę Wiener Hausberge, Summering – Bucklige Welt, niestety długość szlaków nie oddaje rzeczywistości i wszystkie są zaznaczone na fioletowo. Możecie sprawdzić mapę: 022 Semmering- Rax-Schneeberg. Koszt 6-8 euro.
Nie znaleźliśmy mapy z czasami przejść, dlatego warto przygotować się wcześniej przeglądając przejścia. My tego nie zrobiliśmy i sporo czasu straciliśmy na zawracanie lub szukanie szlaku. Jest przewodnik drukowany albo online

Noclegi

Spaliśmy na darmowym campingu miejscowości Kaiserbrun z dostępem do umywalek, toalet i koszy na śmieci, miejscem na namiot i parkingiem. Tylko tam można legalnie rozbić namioty, a i to może się zmienić. Na polu namiotowym leży pełno kamieni, więc trudno wbić szpilki – polecamy zabrać młotek i gwoździe lub okładanie większymi kamieniami z „plaży”. Warto też zapakować krzesełka i stolik do wygodnego relaksu po ciężkim dniu.
Na miejsce przyjechaliśmy po 2 w nocy i nie mieliśmy ochoty rozbijać namiotu, więc spaliśmy w aucie… i tak zostało przez dwie następne noce. Za każdym razem znajdywaliśmy sposób jak rozłożyć siedzenia jeszcze trochę i zyskać kilka centymetrów na nogi. Ostatniej nocy do pełnego wyprostowania kolan zabrakło jakiś 5 cm J
Jak na porządnym campingu nie mogło oczywiście zabraknąć kąpieli… w lodowatym potoku. Idealne potraktowanie mięśni po całodniowym wysiłku. Dla nielubiących zimna możliwe jest skorzystanie z prysznica w okolicznym pensjonacie.

Warunki nocowania mogą się zmienić od 1 stycznia 2017, bo drugiego dnia naszego pobytu na polu pojawiły się tablice